fanatizm


 Arkadaşlarla buluştuk cumartesi günü Sakarya'da.Gezdik, eğlendik, gırgır, şamata yaptık. Dönüşü de trenle yapacağız; Söğütlüçeşme'de inip metrobüsle karşıya geçeceğiz. Buraya kadar herşey gayet güzel. Lakin hesaba katmadığımız birşey var bu noktada: Fenerbahçe-Beşiktaş maçı.

  Bilenler vardır muhakkak; Stat söğütlüçeşme'de.Maç biteli epey olmasına rağmen, bir takım hızını alamamış, slogan atmaktan gırtlak telleri aşın(a)mamış (aşınamayasıcalar:)) bir takım insan güruhu. Güruh diyorum çünkü insanlıkla bağdaşır tarafları pek var sayılmaz. Başlangıçta metrobüste bi kaç kişi fenerli var ki bunlar içinde annelerimiz yaşında bir teyze de var. Onlar gayet sakin, kendi hallerinde sohbet-muhabbet ede ede gidiyorlar. Beşiktaşlı bir  güruh sonradan biniyor ki "Eyvah!" diyorum. Daha girer girmez içeriye, hemen fenerbahçeli genç  çocuğa sataşmalar başlıyor; "İn lan aşşaya! Ne işin var pis fenerli İ.ne!" . Çocuk bir " Ya sabır!" çekiyor ama diğerlerinin pek susmaya niyetleri yok. Hani bir iki hamle yapsa da, diğer fenerli teyzeler: "Yapma oğlum, boşver sen onları!" diyerek yatıştırmaya çalışıyorlar. Nitekim çocuk da tek olduğu için haliyle pek  sesi de çıkmıyor. Ama yüzünden okunuyor ruh hali.

    Slogan atmak zaten işin cabası. Ama bir ara olayı iyice berbat hale getirince etraftan tepkiler geliyor. "Şşşşşşhh!Gençler aile var,terbiyesizlik yapmayın." diyorlar. O zaman sloganlarını daha usturuplu hale getiriyorlar.
    Beşiktaşlı bu güruhtan bir tanesi diyor ki: 
-Az önce bizimkiler metrobüsün bütün camlarını indirdiler, heheheh diye yavşak bir gülümseme suratında.
-İyi b.k yemişsiniz diyorum içimden kendime.Bir de çok büyük meziyetmiş gibi söylüyor utanmadan.

Sonra merak ediyorum.Yanımdaki psikolojide yükseklisansa başlayacak kız arkadaşa diyorum ki; "Hiç tanımadığın, sokakta görsen diğer insanlardan hiçbir farkı olmayan birine insan neden kin güder? Onu bu şekilde bir muamaleye tabi tutar, gerçekten anlayamıyorum. Ben de genç olmama rağmen ya benim damarlarımdaki kan deli akmıyor; ya da bunlar delikanlı denilebilecek adamlar değiller." diyorum. 

 -Çok basit diyor.Aslında bu tedavi edilmesi gereken psikolojik bir hastalık diyor.Kişi kendisini değersiz hissettiğinde; bir cemaate, bir tarikate ya da bir gruba dahil olarak, kendisini onlar içinde değerli görerek var olmaya çalışıyor. Karşısındakini de diğerleştiriyor, ötekileştiriyor, böylelikle var olduğunu düşünüyor, diyor.
     Karşıya geçtiğimizde Fenerli çocuk iniyor. İnerken beşiktaşlılardan birisi "Kusura bakma arkadaş. Özür dileriz bunun için." deyince "Hah diyorum! İşte olması gereken buydu. Güruh içerisinde hala bir takım insanlar da varmış."
Altın çamura düşmeyle pul olmuyor vesselam.

   Fanatizmin her türlüsünden oldum olası hazzetmemişimdir. Adı ne olursa olsun. O kişiler üzerlerindeki formayı çıkardıkları anda sıradan, işine-gücüne koşuşturan insanlar. Ama işte herşeyin dozunu tutturabilmek çok önemli. Edebini bilmek derler herhalde eskiler buna:

Ehl-i irfan arasında aradım kıldım talep

Her hüner makbul imiş illa edeb illa edeb !

4 yorum:

en büyük CİMBOOOOM :)))))

davul bulun bana :D

( ay ne gayri ciddi bi yorum :P)

 

ahahah ilahi Kybele:))

 

İyiymiş. Bilmiyordum bu hikayeyi.

 

@The King:teşekkürler:)

 

wibiya widget