Olay-Hikaye(tepkisizlik)


   Ona internette dolaşırken komik bulduğum bir şeyi okumuştum. Sadece tek bir cümleyi aktardığımdan olacak anlamamıştı. Açıklama yapıp anlamasını sağlamaya çalıştım. Ama her zamanki can sıkan tepkisizliğiyle tek bir kelime bile etmemişti. Ve çok doğal olarak da "Anladın mı?" diye sordum.

   Daha önce "Sürekli anladın mı diye sormaktan vazgeç." demişti. "İyi de o zaman sen de bir tepki ver ki anlayıp anlamadığının ayırdına varayım."  demiştim. "Allah Allah!" deyip geçiştirmişti. Ve işte gene aynısını yapmıştı. Gene susmuş ve tepki vermemişti. Bu da beni çileden çıkarıyordu. Sanki duvarla konuşan bir insanmışım gibi hissediyordum. Bunu ona da söyledim. Her zamanki gibi susmuştu. O sustukça sorunları aşamıyorduk. Ben her ne kadar konuşmaya çalışsam, kızdığım zamanlarda açık açık laf soksam da o kadar tepkisiz bir insan karşısında başarılı olamıyordum. Söylenip söylenip susuyordum.

  Yine aynı şey olmuştu."Anladın mı diye sormaktan vazgeç!" demedi ama bakışları onun yerine söylemişti bu cümleyi. Ama bu sefer daha fazla katlanamayacaktım. Sabrımın sınırına gelmiştim çünkü. Sert bir ses tonuyla ve yarı bağırarak :
"O zaman sen de bir ses ver ki ne düşündüğünü anlayabileyim. Sen böyle susunca ister istemez sormak zorunda kalıyorum. Her zaman sordurma sen de...Başkalarıyla nedense hiç bu şekilde bir problemle karşılaşmıyorum. Sadece senle..." dedim. Sesim hem sitemkar hem  kırgın hem de kızgın çıkmıştı. "İyi o zaman madem sen tepkisiz kalacaksın ben de susacağım, ben de en az senin kadar tepkisiz kalacağım." diye devam ettim. Ve hakikaten de sustum. Biliyordu ki kızdığım zaman kararlı bir insan olurdum ve kolay kolay da sözümden çıkmazdım. Uzunca bir süre sessiz kalmıştık. Az önce geldi. "Dışarı çıkacağım. Barışmadan çıkmak istemiyorum, tamam bir daha yapmayacağım." dedi.


     "Her seferinde aynı şeyi yapıyorsun." dedim.Yumruğunu sıkıp omzuma hafif hafif vuruyordu."Git başımdan!"dedim elimle darbelerini savuşturmaya çalışarak."Barıştık mı?" dedi. "Öyle bir şey demedim." dedim. "Hadi hadi!" dedi.Sonra dışarı çıktı.


   Direkt barıştığımı söylememiş olsam da anlamıştı kızgınlığımın geçtiğini. Ama aynı zamanda biliyordu bir kefaret ödemesi gerektiğini; belli süre soğuk davranacağımı. Çoktan buna razıydı.
 

2 yorum:

Ben tanıyormuyum bu şahsı? onu merak ettim :O

 

tanıyorsun tabi canım:)oda arkadaşım. söylemiştim gerçi ama burda sorun tek başına kalmasın istedim öyle gariban gariban bakakalmış:))

 

wibiya widget